In de stad is er steeds meer aandacht voor trottoirs. Dus kooplui worden geweerd en vaak verwijderd. Maar het is dweilen met de kraan open. Omdat trottoirs (en eigenlijk alle ruimte) in spitstijden gebruikt worden door motorfietsen, zijn er regelmatig boze voetgangers die de doorgang voor motorfietsen blokkeren.
Een opvallend verkeersverschijnsel doet zich voor rondom en op de busbanen die tegenwoordig door grote delen van Jakarta gemaakt zijn. Soms zijn er stukken waar gezamenlijk gebruik met ander verkeer is toegestaan (ze zijn wel altijd gemarkeerd met rood wegdek), maar waar richels van beton als afscheidingen zijn gemaakt is dit niet toegestaan. Tot nog toe is het in de spits niet mogelijk gebleken om verkeer van deze stroken te weren: richels worden deels verwijderd en slagbomen worden afgezaagd. En toezichthoudende beambten moeten wegspringen als er honderden motorfietsen op hun afkomen. Enorme boetes en intensieve politiecontroles lijken hier nu eindelijk een einde aan te maken. Verkeer op de busbanen leidt vaak tot gevaarlijke situaties als de bussen van Transjakarta doorgang verlangen of moeten stoppen bij instapplaatsen met een horde motorfietsen achter zich en waar de volgende bussen al weer arriveren.
Als laatste nog een bijzonder fenomeen: gebruik van de vluchtstroken tijdens files. Die zijn vogelvrij: alle ruimte wordt benut. Soms controleert de politie. Bijzonder is het gebruik door snelle auto’s van rijke mensen op weg naar de bergen van Bogor in het weekend: als je een snelle auto hebt, wil je natuurlijk wel eens echt snel en dan ga je niet achter langzame auto’s wachten maar haal je rechts of links in, desnoods over de vluchtstrook. In de bergen bij Puncak (= bergtop/rug) is er in het weekend eenrichtingsverkeer; vrijdag en zaterdag naar boven en zondagmiddag naar beneden. Als je vooraan staat, heb je wel lang moeten wachten tot de weg is vrijgegeven, maar daarna kun je ook racen achter de grote politiemotoren aan, naar boven of -nog leuker- naar beneden. Een heerlijk racecircuit-gevoel.