Arnold heeft natuurlijk zijn Indonesische rijbewijzen, maar veel rijden hier zonder rijbewijs, vooral lokaal op motorfietsen. Arnold verder: onze buurman die al jaren een vrachtwagen rijdt, doet dat ook gewoon zonder vrachtwagenrijbewijs. In de stad wordt je wel gecontroleerd, maar daarbuiten nooit.
Sinds kort is het rijexamen ook incl. een praktische toets, meestal met een simulator. Dat is in elk geval beter dan niets. Voorheen was die er ook, maar dat ging groepsgewijs. En als de tijd op was en je nog niet aan de beurt was geweest, kreeg je toch gewoon je rijbewijs als je wat “schoof”. Voor buitenlanders is er geen omzetting van bijv. het Nederlandse rijbewijs: je doorloopt dan de procedure voor een nieuw rijbewijs. Maar voor dubbele betaling krijg je dat dan meestal zo.
En nu we het toch over “financiële massage hebben”. Toen we Paul, vriend van Arnold, op een zaterdag naar het vliegveld brachten, hadden we veel oponthoud gehad en konden vanwege een verbouwing aan de tolweg, de oprit niet vinden. Toen we ontdekten dat we verkeerd reden, moesten we bijna een kilometer terugrijden naar de goede oprit en daar stond een grote file. Naast de file was een lege busbaan, teken dat er politiecontrole is aan het einde. Ik zei tegen Respati die reed, dat ze de busbaan maar moest nemen en dat we een boete dan maar moesten incasseren, omdat we anders zeker te laat zouden zijn op het vliegveld. We stoven de busbaan op en zochten ondertussen naar een (blauw) briefje van 50.000 rupiah om de politie af te kopen. We hadden echter alleen (rode) briefjes van 100.000 (ongeveer €7,50). “Opletten”, zij Respati tegen Paul die voorin naast haar zat, “zo gaat dat hier nou”.
Aan het eind bij het stoplicht hield de politie ons staand. Hij legde zijn handen op de sponning van het geopende raam terwijl Respati met krokodillentranen verklaarde dat we naar het vliegveld moesten en de oprit niet konden vinden en al zo laat waren. En ze vroeg “kunt u niet helpen?”… ondertussen het rode briefje onder zijn vingers schuivend. (‘kunt u helpen’ is de standaard uitdrukking als je een boete wilt afkopen). De politieman zag het rode briefje, geen blauw, dacht “ ooo dubbel betaald” en lachte breed “rustig maar mevrouw, dat lossen we op”. We kregen politie-escorte naar de oprit. En wij hadden lol én Paul haalde het vliegtuig op het nippertje.