Uit ons dagboek, 19 juli 2014:
Gisteren brachten we een konijntje terug op de motorfiets van Dyah (mijn schoonzus die kort daarvoor was overleden en waar ik de motor van kreeg), om die na een maand weer eens te proberen. Het konijntje (een bruin/witte hollander) was een meisje en ons witte konijn bleek ineens een jongetje; de rust in het konijnenhok was dus opeens wreed verstoord. Magali wilde mee naar de dierenhandelaar en ze zat voorop de motor. De route is binnendoor, ongeveer 10 minuten, in de buurt van het huis waar we voorheen woonden. Ze hield heel stevig de spiegelsteunen vast. Dat is veiliger op dit traject dan achterop zitten, want er zit een stuk weg in met veel kuilen veroorzaakt door overstromingen en dan kan ze daarop anticiperen.
Op de terugweg werd het donker. Ze merkte al de maan op bij vertrek: die ligt hier op rug, bijna horizontaal, als een groot stuk meloen. De hele route terug checkte ze steeds de positie en ze zong keihard en onverstoorbaar een zelfgemaakt lied met grote uithalen, zo van ‘boelan ada di atas’ (de maan is daarboven). Veel mensen onderweg hoorden het, keken en lachten. Van het hoofd van de bestuurder druppelden er tranen … Die alertheid van Magali op de zichtbaarheid en positie van de maan is trouwens altijd gebleven.
Toen we dit verhaal aan Sibylle en Bert vertelden reageerden ze met een “big smile”. En ze vertelden dat er een paar crèches zijn bij hun in de wijk. Kinderen van de zelfde leeftijd dus. Maar als die naar buiten gaan worden ze aangekleed met oranje hesjes en met riempjes in een soort elektrische bolderkar gezet, en als kleine zombies rondgereden.
Nu rijden we minder met de motorfiets, meer met de fiets. Op de fiets staat Magali achterop de bagagedrager. Lokale kinderen staan veelal op uitstekende achterassen.
Op de motorfiets zit Magali nog steeds vaak voorop, alleen als het lang duurt zit ze in het midden als we met zijn drieën zijn. Toen ze wat jonger was viel ze uit school soms in slaap op de terugweg. Het waren lange dagen als er ook nog buitenschoolse activiteiten waren. Achterop zitten is dan gevaarlijk, zelfs met een riem. Voorop gaat beter, maar dan moet je heel rustig rijden met 1 hand aan het stuur. En de andere hand “voor Magali”.