Het was al snel duidelijk dat Italië een favoriete bestemming was. En we gingen steeds langer naar het meer van Iseo, soms afgewisseld met het Gardameer. De eerste jaren was het er nog erg rustig en je kon na een paar dagen aan de meeroever staan, als er weer iemand was vertrokken. Reserveren was nooit nodig.
Een campingplaats reserveren was nog niet nodig rond 1962.
Onze grootouders waren al rond de 80 toen we begonnen te reizen met de kampeerauto. En mijn moeder belde ongeveer één keer per week naar huis om te horen hoe het ging. In Italië was er nog geen automatische verbinding mogelijk met het buitenland. En bellen deed je meestal vanuit een restaurant of espressobar. Die hadden een gele telefoon kiesschijf als uithangbord. Het duurde meestal een paar uur voordat zo’n gesprek tot stand was gekomen. Het gesprek werd vanuit een telefooncabine aangevraagd bij een telefoniste. En als de verbinding eenmaal stond, werd je teruggebeld door haar, dan kon je praten. Het heeft mijn moeder vele uren wachten gekost over de jaren.
De gele kiesschijf als teken dat je hier kon bellen.
Italië bood een overvloed aan betaalbaar fruit. Druiven, perziken en watermeloen. Voor ons was dat puur luxe, omdat dat in Nederland erg duur was en meestal ook niet lekker rijp. Het werd bij fruitstalletjes langs de kant van de weg te koop aangeboden. En wij kochten het met kistjes tegelijk in. En dat in een tijd dat perziken in Nederland in doosje van 2 of 4 werden verkocht. Dit was luilekkerland. Italië bood ook betaalbare wijn, voor bij de maaltijd en als aperitief. Zo deden de Chianti en de Lacryma Christi hun intrede in het vakantie huishouden. En natuurlijk Vermouth. En het duurde niet lang, of we reden aan het eind van de vakantie steevast met een doos met 12 flessen Cinzano Vermouth naar huis.
Hans in onze opblaas kano, hij peddelt met zware boodschappen,waaronder een doos Vermouth, naar huis.
Nu we het toch over smokkelen hebben. Hans en Bert hebben heel wat Märklin materiaal mee genomen vanuit Duitsland. Dat scheelde minstens 15% in de prijs. Dat werd gekocht bij Obletter Spielwaren, gelegen aan het Stachus in München. Bert, die in de jaren 90 vaak in München kwam, heeft er later nog Märklin voor zijn neven gekocht.